تحلیل مساوات محور اثرات رفاهی تعدیل قیمت حاملهای انرژی در ایران (رویکرد cge)

چکیده این پژوهش در نظر دارد با بررسی آثار رفاهی اصلاح قیمت حامل های انرژی در سناریوهای مختلف و با اعمال یک معیار عدالت در چارچوب یک مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر دیدگاه رالز را با مطلوبیت گرایان مقایسه نماید. داده های مورد نیاز با استفاده از ماتریس حسابداری اجتماعی ارتقا یافته سال 1384 بانک مرکزی و تهیه ی mcm مورد نظر فراهم شده است. سناریوهای پرداخت یارانه نقدی به همه مردم، پرداخت 50% یارانه به بخش های تولیدی و 50% به خانوارها و در نهایت پرداخت یارانه به هفت دهک اول مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از شبیه سازی سناریوها نشان می دهد شود افزایش قیمت حاملهای انرژی و بازتوزیع منابع حاصله بین هفت دهک اول از منظر رالز بیشترین افزایش رفاه را برای مصرف کنندگان به همراه دارد. این افزایش در روستاها معادل 12.19 درصد و در شهرها 7.29 درصد و به طور میانگین 9.74 درصد است. سناریوی پرداخت به همگان 5.51 درصد رفاه کل را افزایش داده و سناریوی پرداخت نیمی از منابع به مصرف کنندگان0.1 درصد رفاه کل را کاهش می دهد. بیشترین کاهش رفاه از منظر رالز برای دهک پنجم روستایی در سناریوی پرداخت نیمی از منابع به مصرف کنندگان معادل 2.657 درصد می باشد و پس از آن همین سناریو برای دهک ششم معادل 2.65 درصد می باشد.بیشترین کاهش رفاه از منظر مطلوبیت گرایان برای دهک دوم شهری در سناریوی پرداخت کلیه منابع به همه مصرف کنندگان معادل 15.94 درصد می باشد. بیشترین افزایش رفاه از منظر رالز برای دهک اول روستایی در سناریوی بازپرداخت منابع حاصل از افزایش قیمت حامل های انرژی به 7 دهک اول به میزان 37.4 درصد می باشد.بیشترین افزایش رفاه از منظر مطلوبیت گرایان برای دهک چهارم روستایی در سناریوی بازپرداخت منابع حاصل از افزایش قیمت حامل های انرژی به همگان به میزان 1.05 درصد می باشد. با کاهش حساسیت جامعه نسبت به افزایش نابرابری، نسبت فزونی رفاه دهک های شهری در مقایسه با دهک های روستایی بالاتر نشان داده می شود. واژگان کلیدی: مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر، cge، قیمت حامل های انرژی، تابع رفاه اجتماعی، رالز، مطلوبیت گرایی